Bülent Arınç'ın aforizmaları

AK Parti'nin kurucu babalarından biriydi.
Adı, Erdoğan ve Gül’le aynı hizaya yazılıydı. ‘Partinin triosu’ olarak anılan ilk 3 isimden biri.

İktidarın çelik çekirdeğini oluşturan asli unsurlardan, temel taşlardan, taşıyıcı sütunlardan sayılıyordu.

Tehlike geçtikten sonra trene atlayan kimi açıkgözler, şimdi Arınç’ı aforoz etme hakkını kendilerinde görmüyor mu, şaşıyorum.

AK Parti’nin bir yere gitmediği, artık kalıcı olduğu kesinleşmeden ona yanaşmayan kimi sağlamcılar, şimdi kendilerini AK Parti’nin merkezine koyup Arınç’ı dışlamaya yeltenmiyor mu! Şaşakalıyorum.

Ev sahibi oldular, evin ana direklerinden Arınç’ın samimiyetini sorguluyorlar.

* * *

Nerede haklı nerede haksız, söylediklerinin hangisi isabetli hangisi isabetsiz, nesi doğru nesi yanlış, hatasıyla sevabıyla tartışılacak elbette.

Sözleri ilgililerine sorulacak, onlar da Cumhurbaşkanı Erdoğan, hükümet sözcüsü Kurtulmuş veya bakanlar Çelik’le Ala gibi münasip gördükleri cevabı verecekler.

Sonuçta siyaset, tarikat değil. Körü körüne peşinden gidilecek şeyhleri de aklını şeyhin emrine koşmuş kurşun askerden müritleri de olmaz.

Demokrasilerde sorgudan sualden muaf, hatadan münezzeh, eleştiriler üstü, layüsel kişiler ve kurumlar yoktur.

Bülent Arınç da bundan müstesna tutulamaz. Muhatapları da.

Seviyeyi, kaliteyi ve kalibreyi düşürmeden birbirleriyle kamuoyu önünde konuşmaları, birbirlerini icabında hesaba çekmeleri çoksesliliğe hizmet eder. O da ortak aklı güçlendirir, demokratik kültürü derinleştirir.

Sadece literatüre kazandıracakları siyasi deyişler bile başlı başına bir renk ve zenginliktir.

Fakat böyle mi seyrediyor hadise?

* * *

Bir-iki yerde ayrı düştü, kendi partisine bir-iki alelade özeleştiri getirdi diye şahsiyetine saldırmak, konuştuğuna pişman etmek istemek, bir daha ağzını açamayacak hale getirmeye girişmek de nedir?