Ankara’daki terörü lanetliyor ve yaşamını yitiren demokrasi sevdalılarının ailelerine sabır diliyoruz.
Bu son olsun dedikçe arkası geliyor.
Siyasiler, başkentin göbeğindeki bu katliamı da görmeyecekse neyi görecek, neyi duyacak, ne zaman akılları başlarına gelecek, ne zaman ellerini taşın altına koyacak?
Lafın bittiği noktadayız artık.
Birbirinizi suçlamayı bırakın, çözüm üretin.
Millet sizden bunu bekliyor!..
Eğitim nereye gidiyor?
Eğitim, bilim, üretim, akıl, sağduyu, hoşgörü, en önemlisi de liyakat deyip duruyoruz.
Eğer adil değilseniz, gerisi teferruattır.
Önce adil, dürüst, güvenilir olduğunuzu inandırmalısınız ki arkası gelsin.
Bu durum hemen her konuda önemli ama insan yetiştirme düzeninde yani eğitimde çok daha önemli.
Eğer eğitimde fırsat eşitliği, adalet, liyakat yoksa çürümüşlük toplumun her zerresine kadar nüfuz eder.
İşte bu yüzden, eğitimde, sizin, bizim, onun işine geleni değil, doğru olan ne ise onu yapmak zorundayız.
Yoksa ne öğretmenlerin, ne de öğrenci ve velilerin eğitime güvenleri kalır ki o da felaketimiz olur.
Önemli olan yeni binalar yapmak, herkesin eline bir tablet vermek değil, eğitimin ruhunu anlamaktır ama maalesef bu noktadan her geçen yıl daha da uzaklaşıyoruz.
Alın size çok somut bir örnek...