Dünyanın en zengin ve en güçlü insanları, hep en yalnız olanlarmış!
Peki, para ve güç herkesi yalnızlaştırıyor mu?..
Bir başka tespit ise insan biriktirmek yani dost edinmek, para biriktirmekten çok daha büyük bir zenginlikmiş.
Bu bir züğürt tesellisi mi yoksa gerçek zenginlik paraya değil de, dostluğa yapılan yatırım mı?
Çok derin bir konu!..
Bir de paraya ve güce tapanlar ve bu buna kendini kaptıranlar var ki, en vahim durumda olan, sanki onlar!
İlk sırada da politikacılar geliyor. Hele bir de kırmızı plakalı pahalı otomobilleri biniyorlarsa, bu saltanat hiç bitmeyecek sanırlar.
Yapayalnız kaldıklarını anladıklarında ise artık çok geçtir!..
İnsan biriktirmek
Öyle ya da böyle kafaya takan hemen herkes para ve güç kazanabilir.
Kimininki çok daha büyük ölçekli kimininki de sadece çevresini etkileyecek güçte de olsa, para paradır, güç de güç!
Peki dost edinmek yani insan biriktirmek o kadar kolay mı?
Örneğin yıllarca bir kurumu ya da ülkeyi yönetenlerin, köşelerine çekildiklerinde ya da çekilmek zorunda kaldıklarında, telefonlarının hiç çalmaması, eğer hâlâ işe devam ediyorlarsa yemeklerini yalnız yiyor olmaları ya da cenazelerine eski işyerinden tek kişinin bile katılmıyor olması övünülecek bir durum mu?