lkemizde, en tanınmış 10 kişi kim diye kime sorsanız, biri mutlaka Cem Yılmaz olacaktır.
Tıpkı Tarkan gibi...
Hemen her gün medyada başköşedeler.
Nereye gitseler, Nobel ödüllü hocalardan bile daha fazla ilgi görüyorlar.
Yaptıklarıyla şöhretleri doğru orantılı mı yoksa ters orantılı mı?
Ben bu işin içinden çıkamadım.
Matematik üstadı Ali Nesin bu işe ne der bilmiyorum...
Tarkan’ın şarkılarındaki ritim sanki hep aynı.
Kimileri dinliyor, kimileri hiç dinlemiyor.
Kimileri kendinden geçiyor, kimileri adeta nefret ediyor...
Örneğin Sezen’i, Barış Manço’yu yediden yetmişe herkes dinledi, hâlâ da dinliyor, içinde kendinden bir şeyler bulur.
Tıpkı yüzlerce yıl dillerden düşmeyen halk türküleri ve klasikler gibi...
Ama Tarkan ve şarkıları için aynı değerlendirmeyi yapmak zor!
Belki de sorun, onda değil, onun müziğinin tadına varamayan bizlerde.
Belki zamanla biz de o şerefe nail oluruz!..
Başarının ölçütü?
Cem Yılmaz’a gelince.
Tanısın tanımasın herkes büyük bir yetenek olduğunu söylüyor.
Siyahlara bürünüp konuşmaya başladığında, hele ki bir de gülme modundaysanız, sizi alıp, bir başka âleme rahatlıkla götürüyor.
Ne konuştuğu, ne anlattığı, tekrara düşmesi, bin yıllık esprileri allayıp, pullamaya bile gerek duymadan sizinle paylaşması hiç önemli değil...
Başarının ölçütü, işin içeriği değil de, gişe hasılatı ya da reyting olunca, akan sular duruyor.
Eğer iyi kazanıyor ve iyi kazandırıyorsanız, gerisi hikâye, siz de hemen dokunulmazlar kervanına katılıyorsunuz...
Çok film izliyorum ve Cem Yılmaz’ın filmlerini fırsat buldukça kaçırmıyorum.
Oyunculuğunu, zekâsındaki derinliği, yönetmenlikteki ustalığını gözlemliyorum.