İyi bir üniversiteye girmek için anaokulundan itibaren çılgınlar gibi çalışıyoruz, oluk oluk para akıtıyoruz.
Çocuklar çocukluğunu, gençler gençliğini yaşayamıyor
Anne babalar da aman çocuklarımız iyi bir eğitim alsın diye yemiyor, içmiyor, gezmiyor, yeter ki onlar mutlu olsun diye fedakarlığın her türlüsüne katlanıyor…
Peki, gelinen son nokta, çekilen tüm sıkıntılara değiyor mu?
Örneğin:
- Çocuklarımız iyi bir eğitim alıyor mu?
- Üniversite mezunu olduğunda tüm kapılar kendilerine açılıyor mu?
- Her ile bir üniversite açılması iyi mi oldu?
- Gençler ve anne babalar, gidişattan memnun ve mutlu mu?
Kara bir tablo çizmek istemiyoruz ama kiminle konuşsanız, emin olun, onlar, sizden daha karamsar.
Üniversite öğrencilerine, mezunlara, hele hele anne babalara bir dokunun bin ah işitin!
Haksızlar mı?
Kesinlikle hayır!
İşsizlik sıralamasının en başında üniversite mezunları geliyor.
Onca eğitimin, onca fedakarlığın ödülü işsizlik olduğu için, mutsuz hem de çok mutsuzlar.
Tam da tercihlerin yapıldığı bir dönemde, adayları, üniversiteye gitmekten vazgeçirmek gibi bir düşüncemiz yok.
Tam aksine, gelecek yıla ertelemeden, bu yıl mutlaka bir yerlere girin diyoruz.
Çünkü sınavlar için harcanan her güne yazık!..