Yeni bir müfredattan daha çok yeni bir sisteme ve yeni bir yapılanmaya ihtiyaç vardı. MEB bunu göremedi. Yaşanan sıkıntılar ve eleştiriler de hep bu yüzden. Donanımlı ve mutlu bir gençlik yaratmak hem ülke hem de aileler için çok büyük fedakârlıklar gerektiriyor. Devlet ve millet olarak hepimiz de bu fedakârlığı fazlasıyla yerine getiriyoruz. Peki, o zaman nerede yanlış yapıyoruz ki böylesine bir mutsuzluk söz konusu? Sık sık ‘doğru sandığımız yanlışlar’ yaptığımız için dersek hiç yanıltıcı olmaz… Yaşam ve üretim odaklı bir eğitim politikası oluşturmak zorundayız. Bir o kadar önemli diğer konu insan gücü ve istihdam! Sınav ve diploma odaklı eğitimden kurtulmanın zamanı hâlâ gelmedi mi?..