''Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik
Yapılmasına Dair Kanun Tasarısı”nın Meclis'te görüşülmesi sırasında
verilen bir önergeyle geçici 1. maddesine eklenen fıkra şiddetli
polemiklere sebebiyet verdi. Tasarı, Yasaların 'cinsel istismar'
olarak tanımladığı suçlardan mahkum edilenlere mağdurla evlenmesi
durumunda af getiriyor. Ancak affın kapsamı konusunda kafalarda
kuşkular oluştuğu için tasarının enine boyuna ele alınması yönünde
beklenti sözkonusu.
Üç bin civarında kişiye af getireceği söylenen maddenin tasarıya
son anda eklenmesi şık olmadı. Öyle anlaşılıyor ki birkaç bin
aileyi sevindirse bile toplumun önemli bir kesimi bu tasarıyı içine
sindirebilmiş değil. Kanunların çocuk saydığı yaşlarda gerçekleşen
ve çoğun kız tarafı açısından mağduriyet doğuran resmi olmayan
evlilikler meselesi uzun bir süredir tartışma konusu. Bu tür
evlilikler ister gelenekten, ister cehaletten, isterse başka
nedenden kaynaklansın, durum sosyal bir yaraya dönüşmüş ise, bunun
çözümlenmesi için önceden geniş bir konsensüs aranmalıydı.
Doğrusunu söylemek gerekirse, Tasarıyı savunanlar ne istediklerini
tam olarak anlatabilmiş değiller. Yapılan her açıklama daha fazla
kafa karıştırıyor. Aleyhinde veya lehinde, tasarının kapsamıyla
ilgili olarak herkes ayrı bir hikâye anlatıyor. Hiçbir hikaye, bir
diğerini tutmuyor. Bu mesele de, diğer birçok meselede olduğu gibi,
iktidar ve muhalefet arasındaki kısır siyasi çekişmenin unsuru
haline geldi. Ana hikâyenin kendisi bu tartışmalar ve polemiklerin
yoğunluğu arasında dikkatlerden kaçtı.