''Osmanlı Devleti”nin “Birinci Dünya Savaşı”nı kaybetmesiyle birlikte Filistin toprakları İngiliz manda yönetimi altına girdi. Filistin kurtuluş hareketinin tarihi bizim Anadolu'da başlattığımız “Milli Mücadele” ile aynı döneme denk düşüyor. Filistinliler manda yönetimine 1919'da gerçekleşen bir halk ayaklanmasıyla karşılık verdiler. İsyanlar 1922, 1928, 1933, 1936 ve 1938 yıllarında da vuku buldu. İngilizler bu ayaklanmaları güçlükle bastırabildiler.
1948'de Filistin toprakları üzerinde İsrail devleti kuruldu. Ardından “Arap-İsrail savaşı” başladı. İsrail ordusu işgal ettiği toprakları daha da genişletti. Yurtlarından zorla çıkarılan yüzbinlerce Filistinli Lübnan, Mısır, Kuveyt, Suriye ve Ürdün gibi çeşitli ülkelerde sürgün hayatı yaşamaya başladı. “Vatansız Filistinli” tabiri bu sürgün döneminin bir ürünüydü.
Yaser Arafat liderliğindeki “El-Fetih”, Filistinli sürgünlerin ilk kuşak gençleri tarafından kuruldu. “Soğuk Savaş” döneminin şartları altında kurulan örgütler ideolojik olarak 'Sol'da yer aldılar. Filistin'in özgürlüğe kavuşması için silahlı mücadele veren bu örgütler 1964'te “Filistin Kurtuluş Örgütü” çatısı altında yer aldılar. Arafat bu çatı örgütün de başkanı oldu.
1967'deki “Arap-İsrail savaşı”nın kaybedilmesi Arap dünyası ve Filistinliler için büyük bir hâyâl kırıklığı oldu. “Arap talihsizliği”olarak hafızalara kazınan bu süreçte Filistinli örgütler Arap başkentlerinden umutlarını yitirdiler. Bu süreç 1982'de Lübnan'ın İsrail tarafından işgal edilmesiyle sonuçlandı. İşgalin diğer bir sonucuysa, FKÖ'nün Lübnan'dan çıkarılmasıydı.