İnsan, bazen, hakikaten ne yazacağını bilemiyor. “Akif Emre
ağabeyimiz” için ne yazayım? İnsan sevdiği saydığı kişilerin uzun
yaşayacağı hissine kapılır nedense. Bu yüzden Akif Abinin vefat
haberi birçok insanı olduğu gibi, beni de çok sarstı. Önce
şaşkınlık, yüreğime saplanan bir acı, onun da ardından kabullenme,
duâ, fâtiha. “Hayy”dan gelir, “Hû”ya gideriz. Takdir Hudâ'dan.
Dost'a giden dostları uğurlamak düşüyor biz geride kalanlara..
Akif Abi, yokluğu hissedilecek büyük bir kayıp. Çizgisinde
sâbit-kadem kaç insan kaldı böyle çevremizde? Etrafımızı kuşatan
bütün sahtelikler arasında, tepeden tırnağa sahici bir adamdı.
Sahteliklerin oynaştığı sahnenin dışındakilerdendi. Hiçbir zaman bu
sahnelerin adamı olmaya tenezzül etmedi.
Hem adıyla, hem soyadıyla müsemma olan Akif Emre, “Mehmet Akif” ve
“Yunus Emre”nin bir sentezidir: Yüksek bir ahlak, düzgün duruş, özü
neyse sözü o olan, temiz vicdanı hep gölgesi olan, bu gölgelikler
içerisinde başı kalbine doğru bir parça eğik yürüyen, bu toprağın
insanı. Gölgesine gölgenizi, yüreğine yüreğinizi, aşınızı aşına
katabileceğiniz bir yoldaş. Hayatta böyle bir yoldaşa sahip
olmaktan daha değerli ne olabilir?
Bazen onu “Süleymaniye Camii'nin avlularından bir gölge gibi
süzülüp yürüdüğünü görür, nedense bu yürüyüşünü bozmama, galiba
tefekkürünü sekteye uğratmama gibi bir endişeyle olsa gerek,
ardından sadece bakakaldığım anlar çok olmuştur. Akif Abi'nin
yüzünde tefekkür ifadesi eksik olmazdı. Akif Abi'yi en son yine
Süleymaniye'de görmüştüm, yüzüne yansıyan tefekkürün gölgesinin bir
sabah yeli gibi yüreğime değdiğini hissederek. Gümüşî renge çalan
simasıyla, akşamın bakır rengiyle karışarak, sessizce akıp
geçivermişti yancağızımdan.
Günlük bir gazetede çalışmaya başlamam Akif Abi iledir. Bu yüzden
gazetecilik hayatımda Akif Abi'nin ayrı bir yeri var. “Yeni
Şafak”a, Akif Abi'nin yayın yönetmenliği döneminde başladım. “28
Şubat” sürecinin en sıkıntılı günlerinde birlikte çalıştık. Daha
öncesinden de görüşmüşlüğümüz, konuşmuşluğumuz vardı, camianın
yayıncılıkla iştigâl eden gençleri olarak zaman zaman bir araya
geliyorduk.
20 yıldan fazla zaman geçmiş aradan. Akif Emre, tanıdığım insanlar
arasında, hürmet ettiğim insanlar arasında en başta gelenlerden
biridir. Çizgisindeki istikrarı, duruşunu bozmaması, İslamî
hassasiyetleri, gündelik siyasete ve