Receb, Zilkade, Zilhicce ve Muhar-rem, cahiliye Araplarının İbrahimî bir gelenek olarak kan dökmeyi yasak saydıkları ve ateşkes ilân edip fiilî savaşa son verdikleri ‘haram’ aylardı. İslâm da bunu onayladı..
Hz. Peygamber hicretin 2. yılının Cemâziyelâhir ayının son günlerinde, Abdullah b. Cahş liderliğinde 8 kişi-lik bir müfrezeyi, Mekkeli müşriklere ait bir kervanın üzerine göndermişti. Ker-vanın başında Amr b. Hadrami vardı. Birlik kervana hücum edip reisini öldürdü; iki kişiyi de esir alıp ganimetlerle beraber Medine’ye döndü. Olay haram aylardan Receb’in 1. gününde olduğu halde on-lar henüz, önceki ayın son gününde olduklarını sanıyorlardı. Bunun üzerine Kureyş ve gizli müttefikleri Yahudiler ile Medineli münafıklar, Müslümanlar aleyhine karşı propagandaya giriştiler:“Haram ayda kan döküyorlar!” diye Rasûlüllah ve Müslümanlar aleyhinde kara propaganda (güncel tabirle ‘algı operasyonu’) başlattılar...
Yanıltıcı propaganda ortalıkta kol gezmeye başladı... Bu karalama kampanyası Peygamberimizi ve arkadaşlarını ‘Arapların kutsal değerlerini çiğneyen, işine gelince bunları hiçe sayan bir saldırgan’ olarak tanıtıyordu! Nihayet aşağıdaki ayetler inerek bütün bu söylentileri, söyleyenlerin ağzına tıktı: