Annesi Presbiteryan mezhebine, babası İngiliz Kilisesi›ne bağlı bir ailenin çocuğuydu. Pek dindar olmayan ailesi onu zorla “pazar okulu”na (kilisede Hıristiyanlığın öğretildiği hafta sonu kursu) gönderdi. Tanrı’nın varlığından şüphe etmedi ama kendine anlatılan dini hep sorguladı. İslâm’ın ise “sapık bir din”, Kur’an’ın da “Muhammed tarafından yazılmış bir kitap” olduğunu duymuştu. Zaten İslâm’a daha çok “Muhammedanizm” deniyordu.
On bir yaşındayken annesiyle babası ayrıldı. On dört yaşındayken annesi öldü ve dine daha fazla önem vermeye başladı. On beş yaşındayken din adamı olup Tanrı’nın gösterdiği yolda gitmeye karar verdi. Kiliseye kaydoldu, bir misyoner kuruluşunda gönüllü olarak bir yıl çalıştı; tatillerde manastırda kaldı. Sonra ilâhiyat fakültesine girdi. Papaz veya din dersi öğretmeni olmak istiyordu; dürüst olacağına dair Tanrı’ya söz verdi çünkü din adamı sadece kendinden değil, diğer insanlardan da sorumluydu. Mezun olunca öğretmenliği seçti…
Üniversitede Yunanca İncilleri okumayı öğrendi. Eline aldığı...