Eflatun der ki; “Bir insan kendi nefsinin ve ailesinin bile sorumluluğunu üstlenip onları yönetme konusunda bile zorluklarla karşılaşırken, bütün bir toplumun sorumluluğuna talip olmak nasıl bir şeydir.”
Siyasetin içinde mündemiç bir “İlahlık ve Rablik” duygusu da vardır. “Kutsal devlet”, “Tanrı Kral”a kadar uzayan yol bu vadiden geçer.
İnsanların sorumluluğunu dağlara yükleseniz yıkılırdı. İnsan ne “cahil, zalim ve muhteris” bir canlı ki, bu görevi elde edebilmek için can atıyor.
Para, kadın, makam ihtirası olanlar bu işten uzak dursunlar. “Salih” bir politikacının, Hz Ali’nin yaptığı gibi “cam bir ev”de oturması gerekir. Hz. Ali’nin makamının kapısı daima aralık dururdu ve penceresi yere yakın, perdesizdi. Camilerdeki gibi!
Meşru bir siyasetin icrası için ehliyet ve liyakat yanında bilgi, tecrübe, dürüstlük ve cesaret de gerekli. Astına zalim, üstüne yalakalık yapan adamlardan uzak durun!