“Ne varlığa sevinirim, ne yokluğa yerinirim” diyen Yunus’un bildiği bir şey vardı. “Geçici” olan ile “ebedi” olan, yani “sonsuz”la, sınırlı olanın kıyaslanması gibi bir şey.
Sonuçta dünya bir oyun, eğlence, zevk/keyif verici bir oyalanma mekanı değildir. Kur’an-ı Kerim’de “Müfterinler” diye, Refah/Zevk peşinde koşanlar kınanır.
Bizim medeniyetimizde çile ve hüzün, neşe ve eğlenceye tercih edilir. Cehd / çaba çileyle birleşince “Cihad” anlamı kazanır. Çile aynı zamanda bir nefs terbiyesi yöntemidir.. Saadet’e ulaşmanın yoludur. Çile Farsça bir kelime olup “kırk gün” anlamında “kırklama” anlamına gelen bir kelimedir. “Kırklama” “40 kere yıkama, temizleme, temizlenme” anlamına gelir. Ayrıca Hz. Musa’nın Tur-i Sina’da Tevrat’ı almak için kırk gün riyazette kalması ve Tih çölünde geçen 40 günlük, Çileli bir yolculuğu ifade eder. (Hz. Muhammed’in Hira’daki itikaf’ı da böyle bir şeydir. “Çilehane”ler, Tefekkür, Tezekkür, ibadet, dua için geçici bir inziva, kendisi ile baş başa kalmasını sağlayan, beden ve nefs terbiyesi için bir mektebdir. Rahat terk edilecek, az yenecek, az uyunacak, az konuşulacak, en azla yetinmeyi öğrenerek, sabretmek, şükretmek ve direnmek öğrenilecektir.
Biz ise Ramazanda bile kilo alıyoruz. Uyuyor, sürekli yiyor-içiyor ve sürekli konuşuyoruz. Elbette başarısızlığa odaklanacak değiliz. Ama başarıya odaklanmak ne demek?. Başarı sizin elinizde mi?
Hz. Lut, Hz. Nuh başarısız mı idi? Ebazer acından öldü, Yezid İslam toplumunu zenginleştirdi. Allah’ın arslanı, ilmin kapısı ehli beytin kaynağı Hz. Ali başarısız mı idi!