KKTC Dışişleri Bakanı Ertuğruloğlu, “Artık KKTC’ye uluslararası tanıma için harekete geçebiliriz. Bir seçenek de özerk bir cumhuriyet. Fransa-Monaco modeli gibi” dedi. Yani, KKTC Dışişleri ve Savunma konusunda Türkiye ile işbirliği yapar, tek para kullanılır ve bu iş biter. Bu defter kapatılır. Daha sonra yeni bir durum çıkarsa o zaman değerlendirilir. Yani belirsizlik sona erer.
Bu konu, aslında Azerbaycan ile konuşarak, Nahcıvan için de bir model oluşturulabilir.. Azerbaycan ile Nahcıvan ile ilgili bir savunma işbirliği anlaşması yapılır. Aradan Nahcıvanlılar için gümrük-sınır kaldırılır. Sembolik bir kapı kalır. Her iki tarafta TL ve Manat kullanılır.
Eğer Irak’ta belirsizlik devam edecekse Kerkük konusunda da aynı şekilde bu birliğe dahil edilmesi sözkonusu olabilir.. Yarın Barzani gider, Irak Kürdistanı, egemenlik açısından Irak’ın bütünlüğü içinde yer alırken ekonomik açıdan Türkiye ile bütünleşebilir..
Taşlar yerinden oynadı. Böyle giderse bölgede sınırlar yeniden çizilecek, rejim ve iktidar yapıları da değişecek ve hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Türkiye buna hazır olmak durumunda.
Başkanlık sistemi bu açıdan bir fırsat. Yeni bir anayasa değişikliğinde bu durumun da göz önünde tutulması gerekir.
Mesela, Moro’da referandum yapın, Moro halkı, büyük bir çoğunlukla Türkiye’nin kendilerinin garantörü olmasını, Ankara’nın Moro’ya, fevkalade büyükelçi atamasını isteyeceklerdir. “Osmanlı Milletler Topluluğu”nu bir kenara yazın. Hilafete bağlı topraklarda yaşayan Müslüman halkın vesayeti sorunu hâlâ çözülmüş değil. Hayat boşluk kabul etmez. Bu konu Müslümanların gündeminden hiç çıkmadı, çıkmayacak. Bu konuyu da CHP kafası ile bırakın çözmeyi, anlayamazsınız bile. Birilerinin kafasındaki Türkiye’nin %40’ı Ensest, %40’ı Ateist, geri kalanı da Agnostik!?. Ha onlar agnostik olduklarını da, agnostik olmanın ne demek olduğunu da bilmiyorlar. Bir de bu ülkede “Müslüman”lar vardı değil mi, onlar Müslüman agnostikler, Müslüman ateistler filan canım(!). Hani şu “İslam’da dini nikah yoktur” diyengiller. Aslında “Helal gıda” diye de bir şey yok, din kıyafet diye bir şey yok değil mi? Kafalarındaki şu mu: Din yok milliyet var. Hani Ruşeni Barkın diye biri vardı ya, Mustafa Kemal’e bu isimli bir kitap sunmuştu ya, anlarsınız.. Bu işi en iyi anlayanlardan biri de “Dinde Reform Projesi”nin sahibi Osman Nuri Çerman’dı. Kafalarındaki din şöyle bir şey: Alameti farikaları yok edilmiş, Ahkam ayetlerine nutuktan parçaların eklendiği, dinin bireysel planda vicdanlara, toplumsal planda mabetlere hapsedildiği, ritüel, seremoni ve ikonalara indirgenmiş, vecibesiz ve müeyyidesiz bir din ve bir ahlak!