Bugün dini, dindarlar tartışıyor.
Hem cemaat ve hem de dinin esasıüzerinden tartışılıyor. Bu sonuçtan iktidardan başlayarak hepimiz suçluyuz. Diyanet de, İlahiyat da, Cami dernekleri de, Tarikat da, Kur’an Kursları, İmam Hatipler de.
İsmailağa’da olanları görüyorsunuz. Buraya adım adım gelindi ve kimse bu gidişe dur diyemedi.
Hani “İslam gelecek dertler bitecek”ti. “Müslümanlar”(!?) geldi ama sonuç değişmedi.
Manzara ortada!
O zaman sormamız gerekmez mi, nerede yanlış yaptık diye!
Bir FETÖ’cü, kendini başka bir cemaatten gösteriyor, ama masonik çevrelerle iç içe. Ama o kişiyi birileri eleştirince ait göründüğü cemaat mensupları onu sahipleniyor ve eleştireni FETÖ’cülükle suçluyor. MAK’ın son kamuoyu araştırmasında, FETÖ’nün yerini başka bir cemaat aldı mı diye sormuşlar, katılanların % 31’i “Hayır” demiş. Bu kesime dikkat!
İmam-Hatiplerde, İlahiyatlarda, Diyanette sorun olup olmaması ayrı bir konu, bu kurumlara düşmanlık ayrı bir konu. Bu konuları tabu haline getirip eleştiriye kapalı hale getirmek de ayrı bir konu.
“Allah (cc), Kitap ve Resul (sav)” kutsal, ama bunlarla ilişkilendirilen kişi ya da kurumlara kutsiyet atfetmek de başka bir şey.
“Tarikat” konusu da öyle. Bu millet FETÖ’yü de gördü, Kalkancı’yı da, Adnan Oktar’ı da! Daha birçok örneği var bunun, Osmanlı’dan bu güne, say say bitmez.