Hepimiz “Ehl-i Sünnet vel ferd” olduk artık!?. “Cemaat yok”. Aslında o kadar cemaat çok ki! Oysa aynı Allah’a, resulüne, kitaba iman edenler, tek bir ümmet, tek bir millet, tek bir cemaat olacaktık hani. Değil mi ki, “Müslümanlar kardeşti”.
Bu deyim, Sivaslı bir iş adamı kardeşime mensup. O ironik bir şekilde “Ben Ehl-i Sünnet vel ferdim” diyor ve ekliyor, “Cemaat” deyince yanlış anlaşılıyor. Sanki “tırnak içinde” kendine “cemaat” diyen bir gruba “mensubiyet” ifade ediyor. Oysa “ben Müslümanlardanım”. Ayet öyle diyor: “Ameli salih işleyen ve insanları, Allah’a çağıran ve ben gerçek Müslümanlardanım diyenden daha güzel sözlü kim olabilir.”(Bakınız Fussilet 33).
Bakıyorsunuz, Müslümanlar Sünni, Şii, Selefi, Sufi diye gruplara ayrılmışlar. Hepsi “fırka-i naciye benim” diyor. 72 fırkaya bölünmüşler. Peki, asıl hangisi. Bakıyorum hepsinin içinde güzel insanlar var, hepsinin arasında yanlış insanlar var.
Akaidde ihtilafımız var mı? Muhkem ayetlerde bir anlayış farkı yok. Müteşabihlerde ise usulüne uygun ihtilaflar ittihadımıza...