Ham hayaller kurmayı bırakalım. Geleceğe yön veren akıl ve irade bizim aklımız ve irademiz değil. Biz, iman edelim; iyi, güzel şeyler yapalım; sabredelim ve sabrı tavsiye edelim; aklımızı kullanalım.
İşi ehline verelim; istişare ve şûra yapalım, şirkten ve masiyetten uzaklaşalım, kazanan biz olacağız, sonuç ne olursa olsun.
Dünya hayatı geçicidir. Bu dünyanın bir de öteki dünyası vardır ve asıl, kalıcı olan dünya odur. Aslında bu dünya “öteki”dir.
Bu dünya ölümlü bir dünyadır. “Ölümü bu dünya”da anlayanlar “ölümsüzlüğün sırrı”na ermiş olacaklardır.
“Acı”yı tadanlar acısızlığı, “hastalığı” bilenler sağlığın değeri anlayacaklar. “Karanlığı” bilenler aydınlığı anlayacaklar.
Zaten değil mi ki, “karanlık aydınlığın yokluğudur”. Bu dünyanın gerçekliği hakikatin şahidliği sadedinde, bu “artırılmış bir sanal gerçeklik”ten başka bir şey değildir.
Biz bu dünyada gerçeklerin basamaklarına basarak hakikata yükseleceğiz. Daha doğrusu sonsuz hakikat yolculuğunda tekamül edecek ve herkes ulaştığı basamaktan kendi cennetinin katına geçecektir. “Yerebatan”lar ise o gerçekler dünyasının tereddi basamaklarından yerin dibine doğru, cehennemin katlarından cehennemin dibine, zirvesine doğru ineceklerdir.
Bu dünya imtihan yeri.
Sadece ve sadece imtihan yeri.
Oyun ve eğlence yeri değil.