“Rabbimin yardımı benimleyse, bana ille de bir müttefik, yardımcı gerekmez..
Rabbimin rızası benim karşımdaysa bana düşman gerekmez.” Dost gerek bana mutluluğu paylaşmak için, yoksa “iyya kenağbüdü ve iyya kenestaiyn”. Gerçek anlamda bize dost olarak Allah yeter. Düşman olarak da Şeytan! Ve onun askerleri, hizmetkarları, ki belki de o bizim nefsimizde kendine bir yer bulmuştur..
Hani derler ya, Rusya’da Demirel’e demişler ki, “Bu kadar silahlanıyorsunuz. NATO sizi silahlandırıyor. Bunları bize karşı kullanmayı düşünüyorsanız çok az, ama eğer bunları çevrenizdeki ülkelere karşı düşünüyorsanız çok fazla!”
Ben Rabbimle berabersem, kim bana ne yapabilir ki!
Evet ecel gelmeden ölmeyiz biz. Ecelimiz, ömrümüzün kefilidir.. Aslında her nefes alıp verdiğimizde ölüme bir nefes daha yaklaşırız. Allah’ın rızasına adanmış bir ömür bizi ölümsüz kılar.. Ecelimiz gelmemişse bizi kim öldürebilir ki, tayin edilen zaman gelmişse bizi kim yaşatabilir ki!
Batılılar bizi anlamıyor mu, anlamak mı istemiyor bilmiyorum.. Onlar bu imanı anlamadan, asla ortak bir anlayış zemininde buluşamayız. Onlar bu imanı anladıktan sonra eğer hâlâ inkara devam ediyorlarsa, aramızdaki hukukun şekli bellidir. Sizin inancınız size, bizi dinimiz bize.