İmtihân; seni olgunlaştırmak için Allah (cc)’ın lûtfettiği bir ikramdır...” Hz. Mevlana.
Bir insanın eli, ayağı veya bir uzvunun eksik olması, hayatının devam ettirmesine engel/mani değil. Ta ki kendisine fırsat/imkân verilinceye kadar. Engel durumuna göre, koltuk değneği, protez, tekerlekli veya akülü sandalyesine kavuşuncaya, koşmaya, yüzmeye veya tekerlekli sandalyesiyle basket atıncaya, veya yayını çekip oku hedefine atıncaya kadar. Yaptıklarıyla işte o vakit, dünyanın en mutlu, bahtiyarlığına ulaşıyor. Bu hissi sezinleyebilmek için, etrafımızdaki ‘engelli’ örneklerini okumak/görmek bile fazlasıyla yeterli olacaktır. İşte buna, bireysel ve kurumsal açıdan sadece üç örnek;
TEK KOLLU OKÇU HASAN KUM
Anadolu Ajansı’nın haberine göre Hasan Kum, doğuştan tek kolu olmamasına rağmen okçuluk sporunu şimdi Trabzon İl Temsilcisi olarak devam ettiriyor. 10 yaşında öğretmeninin desteğiyle başlamış bu branşa. Okçuluk branşında, geride bıraktığı 25 yılda, birçok derece ve madalyanın sahibi olmuş. Hasan kardeşimiz ‘Engelli arkadaşlarımız aileleri ve çevrelerinden destek görmeleri yeterli’ diyor ve çağrı/davette bulunuyor; ‘Sporda engel yok. Sizi okçuluk sporunu yapmaya bekliyoruz.’ Biz değil Hasan Kum diyor, hodri meydan...
BAĞCILAR BELEDİYESİ’NİN
ENGELSİZ MARATONCULARI