Serdar Yıldırım. Şanlıurfa Engelliler Spor Kulübü Başkanı. İki yaşında yakalandığı çocuk felci hastalığından dolayı, ayaklarını kullanamadı. Aslında ‘engellilik’ diye bir şey olmadığı, bir şeyin yapılmasında ‘engel’ olunmasının söz konusu olduğunun önemine dikkat çekiyor. Hem okuldan, hem de sandalyeden mahrum kalınca, ömrünü engellilerin spor yapmasına adadığını belirtiyor Serdar Başkan. 14 yaşına kadar olan süreçte, koltuk değneklerimin olmamasından dolayı, yerde süründüğüm dönemlerde köyün kalecisi bendim, diyor. Başkanın sporla tedavinin önemine savunduğunu “Beş tane daha sandalyem olsaydı, belki beş tane daha engelliyi spora katabilirdim.” sözlerinden anlıyoruz ve diyor ki “Her bir spor kulübünün kapanması demek, onlarca engellinin hayattan kopması anlamına geliyor.”
Serdar Yıldırım Başkanımızla yaptığımız sohbette serf ettiği her bir cümle, çileli hayatın nasıl mutluluğa dönüştüğü, yaşanmışlığın yansıması olduğu için, röportajımızı olduğu gibi yayınlama gereği duyduk. Protezinden utanan birey, spor sayesinde protezini çıkarıp bir de eline kanedyen alıyor. O utanarak değil de, gurur...