Spor, yapılan her işin bahanesi olmakta. Biz bunu söylerken, araç olarak kullanılır hale gelen spor çarkı, öncesi ve sonrasıyla birileri tarafından yapıcı veya yıkıcı özelliğiyle döndürülmeye devam ediyor. Toplumun en değerli parçası insanın menfaatleri düşünüldüğünde, önem arz eden, bir olmak, birlikte olmak, iri olup, fani dünyayı yaşanabilir hale getirerek, ebedi hayata hazırlıklı olmak daha anlamlı/manalı daha ne olabilir ki! Olması gereken bu durum durduk yere gerçekleşmeyeceğine göre, olması gerektiği şekilde hareket etmek gerekiyor. Yaşanabilir bir dünya dendiği vakit, bu süreçten en çok etkilenen kesim, toplumda engelli olarak tanımlanan dezavantajlı, özel gereksinimli bireyler olmakta. Her olayın hassasiyeti, sahip olunan düşünce anlayışıyla önem taşıdığı için, onların sosyal hayatın içinde yer almaları, sahip olduğumuz manevi anlayışımızla mana kazanıp, şekillenmektedir. Nerede doğru yapıp yapmadığımız, üstlenmemiz gerekenleri görevleri, İslam esasları açık şekilde ortaya koyuyor…
Kişinin toplumla barışık olabilmesi için, ne yaptığını bilmesi gerekiyor. Böyle bir süreç de, saygı ve saygınlıkla başlar. Özel gereksinimli bireyler sağlık, eğitim, sosyal katılımcı olmaları bakımından toplumla uyumsuzluk problemleri de beraberinde getirmekte. Bunun en önemli nedeni, oluşturulan ‘yapamaz’ ve ‘başaramaz’ türünden olumsuz algı. Bu algının düzenlemenin en önemli, temel unsuru sağlam temellere sağlamlaştırmak. Bunun için kişilerin günlük hayat içindeki rolleri, ‘kişisel’ inisiyatiflere değil, konuyla ilgili ‘ kanunlara dayalı, yasal düzenlemeler gerçekleştirmek. Böylelikle güçlenen özgüvenle birlikte, toplumsal sürece aktif katılım söz konusu olmaktadır. Sporun engelli bireyler üzerinde sayısız yararlarının ayrıntısından önce, günlük yaşantının yerleri önemsenmesi gereken bir durum. Tüm bu sürecin içerisinde, engelli bireylerin nerede olmasının gerekliliğini en önemli yansıması, ‘kaynak’ olarak yüce kitabımız Kur’an-ı Kerim’de Asr-ı s...