Politika günümüz anlayışında, ucu açık bir söylemi temsil etmektedir. İzah yönünden sonuç vermeyecek gibi gözükse de, plan ve programların daha makbul/geçerli olduğunu görmek mümkün. Söz konusu hususları en güzel özetleyen durum, yazılı mevzuatın eyleme/uygulamaya dönüştürülmesi. Bu mevzuatlardan en etkilenen kesim engelliler. Hayat şartları ve yaşam kalitesi bakımından ‘dezavantajlı’ konumda olan bireylerin, gerek merkezi gerekse yerel yönetimler olarak fiziksel mekânlardan istihdama kadar düzenleyici ve onların kullanımı için önem taşımaktadır. Bu sayede yaşayan canlının, yaşam kalitesini artırmak ve farkındalık oluşturmak manasına gelir ki, bunun da adı çağdaşlık ve medeniyet olur...
‘Yakın çevrenin engelli bireye karşı ön yargılı yaklaşımı bazen bireysel durumdan bazen de toplumsal gerçeklerden kaynaklı olabilmektedir. Bu engelleri aşmada engelli birey diğer bireylere göre daha yoğun çaba göstermek zorunda kalmakta. Aksi halde bu bireyin toplumsal hayatın tüm alanlarına katılma konusunda sorun yaşaması kaçınılmaz olabilmektedir. Özellikle ekonomik hayata katılamayan engelli birey kendisi ile birlikte, kendine bakmak durumunda kalan kişilerin de üretime katılmasını engellemesi söz konusu olabilmektedir ki (Engelliler Şûrası, 1999), bu durum ailenin yaşadığı sorunu daha da büyütebilmektedir.’ (Engellilere Yönelik Yerel Sosyal Politikalar-Bedrettin Keskin)
Sosyal ve ekonomik hataya katılım sağlayamayan engelli bireylerin, bozulan fiziksel ve ruhsal yapının onarımı, kişinin kaliteli bir hayat sürdürmesi için gösterilen çabanın tahmin etmek güç değil! Her bireyin engelli adayı olması gerçeği ile yola çıkıldığında, yaş durumunu belli sınırlama getirmekten bir yana, gelişim çağındaki bir engelli bireyin alacağı eğitimle birlikte aktif hayatın içerisine katılım sağlaması önem taşımakta. Bu sürece en önemli pay sahibi merkezi ve yerel yönetimlerdir. Birleşmiş Milletler Engellilerin Haklarına ilişkin S...