- BİR: Aralarında bir ideal birliği yok, bir dava şuuru yok. Kartları açık oynamıyorlar. Hepsinin bir gizli gündemi var.
- İKİ: Halkın gündeminden fena halde kopuklar. Anayasa değişikliğiyle halkın pek de alakadar olmadığını bilmiyorlar.
- ÜÇ: Kemal Kılıçdaroğlu’nun adaylığını dayatması karşısında resmen kilitlenmiş vaziyetteler. Bu kilidi bir türlü açamıyorlar.
- DÖRT: “Toplanıyorlar, toplanıyorlar, bir türlü bir şey çıkmıyor” algısı nedeniyle fena halde yıpranmış durumdalar. Pek farkında değiller.
- BEŞ: Erdoğan’ın iktidarına son vermek dışında kendilerini heyecanlandıran pek bir şey yokmuş gibi bir izlenim veriyorlar.
BÖYLE BİRİ SEMBOLİK OLMAYA RAZI OLMAZ
ALTILI Masa açıkladı:
“Cumhurbaşkanını halk seçecek.”
Durun bir dakika!
Buradan ortaya şöyle bir garabet çıkar:
Cumhurbaşkanı...
Toplumun yarısından fazlasının oyunu söke söke almış olacak ama buna karşılık sembolik takılmak zorunda kalacak.
Bu kusursuz bir sorundur.
Çünkü hem insanın fıtratına aykırıdır hem de siyasetin ruhuna terstir.
Toplumun yarısından fazlasını ikna edebilmiş biri, “Semboliksin sen, sembolik kal” yaklaşımını içine sindiremez.
Yüzde 50’nin üzerinde oy almış birini, hiçbir çılgın durduramaz.
Eğer herhangi bir çılgın, durdurmaya kalkarsa fıtratın işaret ettiği gelişmeler olur, ego devreye girer, çarşı karışır, tansiyon yükselir, gerilim çıkar.
En meleksi, en halim selim, en egosuz, en ihtirassız kişiler bile bir süre sonra “Ben yüzde 50’nin üzerinde oy almışım kardeşim, sen konuşuyorsun” demeye başlar.
İKTİDAR CEPHESİNİ BEKLEYEN TEHLİKE
BİR ara muhalefet cephesi “Aldık, götürdük” havasına girmişti.
Şimdi de iktidar cephesi benzer bir ruh halinde.
İktidar, muhalefet, hiç fark etmez.
Kim ki “Bu iş bitti. Aldık, götürdük” havasına kapılır... Kaybeder.