Sevgili Hüseyin Öz Dede.
Cumhurbaşkanı Erdoğan, geçtiğimiz günlerde Hüseyin Gazi Cemevi’ni ziyaret etti.
Bir “dede” olarak Erdoğan’la cemevinde buluştunuz, görüştünüz.
Birlikte iftar yaptınız. Dualar ettiniz.
Benim gibi ısrarla ve inatla gri bölgede durmaya çalışanlar açısından çok gecikmiş olsa da şahane bir adımdır bu.
Kemal Kılıçdaroğlu’nun muhafazakâr kesimlere açılma gayretleri karşısında nasıl niyet ve samimiyet sorgulamasına girmediysem...
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın bu ziyaretiyle ilgili olarak da niyet ve samimiyet sorgulamasına girmedim.
“Bu güzel bir şey” dedim.
Ardından da ekledim:
“Memleketimizin birlik ve beraberliğine katkı sağlayacak bir adımdır bu. Gerisi de gelir umarım.”
Fakat Sevgili Hüseyin Öz Dede.
Maalesef Erdoğan’ın bu ziyaretinden fena halde rahatsız olanlar var.
Erdoğan’ın cemevine gitmesi karşısında...
Öyle çıldırdılar, öyle öfkelendiler, öyle kinlendiler ki...
Şaştım kaldım.
Cemevi duvarındaki resimler üzerinden çıngar çıkarmaya çalışıyorlar. Size saldırıyorlar. Bin türlü kulp takıyorlar.
Dertleri nedir bunların?
Diyalog kurulması, güzel bir adım atılması, yılların birikmiş sorunlarının çözümü için asla yeterli olmasa da minik bir yaklaşım sergilenmesi...
Neden bu insanları bu denli delirtiyor?
Ben anlamadım.
Sanırım sen de anlamamışsındır.
Sevgili Hüseyin Öz Dede.
İki gündür hepsi senin kapında.
Senden olumsuz bir demeç kapmak için çırpınıyorlar.
Sana çok açık bir şey söyleyeceğim: