Bir güvenlik meselesine dönü-ştüğü için “MİT ilgilensin” diyorum.
Devletin “güvenliğini” tehdit eden kişilere uygulanan muamele neyse, “gazeteci” olduğunu öne süren Can Dündar’a da aynı muamele uygulanmalıdır.
Bu “kaçak şahıs”, diplomatik yollarla mı olur, gizli servis operasyonuyla mı olur, mutlaka derdest edilip Türkiye’ye getirilmeli, adalete teslim edilmelidir.
Öcalan nasıl getirildiyse, öyle...
Hayır, elbette bir “gazeteci”den söz etmiyoruz.
Bir gazeteciden daha fazlası bu şahıs...
Kötülüğü ele almış bir gazeteciden beklenebilecek “kötülük kalemleri” bellidir. En fazla yalan yazarlar, manipülasyon yaparlar, kişilik katliamına girişirler. Bir “ahlak meselesi”dir bu ve en fazla ahlaken yargılanırlar...
Can Dündar “seçilmiş” bir gazeteci...
Seçilmiş (ve “bilgilendirilmiş”) mutemet bir eleman olarak, bugüne kadar hep “sufle”yle çalıştı, eline tutuşturulan “gizlilik” derecesi yüksek görüntü ve belgeleri yayınladı. Ülkesi aleyhine casusluk faaliyetinde bulundu.
Bunu da “gazetecilik” diye pazarladı.
Burada kalmadı...
Bir de, “mağdur” pozisyonunu güçlendirmek için, kendisini bilgilendiren örgüte “çakma suikast” düzenletti... Maksat, bir görüntü ve bazı tanıklıklar elde etmekti.
Bu “tanıklık” elde edildi.
Mahkeme safahatını hatırlayalım:
Can Dündar’ın avukatı Bülent Utku, Can Dündar’a silahlı saldırıda bulunan şahsa iki soru yöneltmek istediğini söylü-yor ve mahkeme heyetinden izin istiyor.
İzin çıkıyor.
İlk soru: “Can Dündar’ın yazılarından etkilendiğinizi söylüyorsunuz. Bu eylemi yapmak için hangi yazısından etkilendiniz?”
Cevap: “28 Şubat davası sonrası devletin gizli belgelerini yurt dışında yayınlaması, Türkiye’nin sorunlarını yabancılara anlatması...”