Ben de okudum... Ahmet Altan’ın “Türkçe” yayınlanmasına izin vermediği kitabının (çünkü ülkesine küskünmüş) ilk makalesini ben de okudum...
İçim parçalanmadı, hayır... Ama dokunaklı bir yazıydı...
Durumunu ve gözaltına alındığı güne dair izlenimlerini yazmış.
Daha önce birkaç kez denemiştim, içinde “Ahmet, Nazlı ve diğerleri” geçen yazılar yazıp kendime “vicdan sahibi yazar” dedirtmeyi...
Beceremedim...
Daha doğrusu, içimin kaldırmadığını hissettim ve hemen kalemi bıraktım.