Feridun Düzağaç’ı 90’lı yıllardan beri dinlerim. Beğenirim. Kulağım pop müziğe yatkın değildir ama Düzağaç’ı benzerlerinden ayıran bir derinlik var. Biraz “yer altı” kokuyor sanki. Sanatçının, kalabalıklara karışmaktan korkan münzevi tavrının da bunda