Rahmetli Şevket Bey’le uzun yıllar aynı gazetede çalıştık... İlk gençliğimde, onun da müdavimi olduğu sohbet halkalarında bulundum... Çıkardığı dergi ve gazetelerin takipçisi oldum... Neşrettiği kitapları okudum...
Tanıdığım en zarif ve nezaketli insanlardan biriydi; mekânı cennet olsun...
Nezaketliydi ama “celadetli” bir tarafı vardı.
İyi bir yazardı.
Ne yazarsa yazsın kendini okuturdu, kendini okutma becerisine sahipti.
Bunların da ötesinde, müthiş zekâsı... Vefatından sonra onu eleştirenlerin, yani “Özel Harp”çi ve “gerici” ilan edenlerin (bu rezil iftiraya tamah edenlerin) tamamını zekâtıyla ihya edecek bir zekâ...