Kaçak bulunduğu Amerika’da bir futbol takımını çalıştırdığı haberini aldık, sevindik.
Nihayet mesleğiyle ilgili bir alanda ispatı vücut etmiş oldu.
Doğrusunu yaptı bence...
Boş beleş işlerle uğraşacağına, Türkiye’de darbe kovalayan casusluk şebekesine “yancılık” yapacağına, asıl işi olan futbolla ilgilensin, oyuncu yetiştirsin. Daha hayırlı bir iş yapmış olacaktır.
Hakan Şükür’den söz ediyorum.
Bir zamanların efsane futbolcusu, efsane kaptanı, futbolda kırılmadık rekor bırakmayan Hakan Şükür.
Bir zamanlar efendiliğiyle, terbiyesiyle, aile yaşamıyla örnek olmuş ve istisnasız tüm kesimler tarafından sevilen Hakan Şükür.
Bu hususiyetiyle milletvekili yapılan ve kendisini parlamentoya taşıyanların çok şey beklediği, futbol dünyasını hale yola koyması için ihtimamla saklı tuttuğu Hakan Şükür.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın özel ilgisine mazhar olmuş Hakan Şükür...
Bir itirafta bulunayım:
Bir futbol takımını tutmasaydım, Hakan Şükür’ün o dönemdeki hallerine bakarak mutlaka Galatasaraylı olurdum. O derece olumlu iz bırakmıştır üzerimde.
Kaldı ki, Galatasaraylı değilse de, Hakan Şükür’cü bir dönemim olmuştur.
Ersun Yanal tarafından milli takımdan tart edilince, siyasi meseleleri bir kenara bırakıp, sürekli Hakan Şükür yazdım, kendimce bir “mağduriyeti” dile getirdim.