Keşke imkân olsa da oğlu, kızı Amerika'da, İngiltere'de, Almanya'da, Fransa'da eğitim görenlerin bir listesi çıkarılabilse.
Genelde kimlerin çocukları gidiyor?
15 sene önce bu sorunun ezberlenmiş bir cevabı vardı.
Şimdi öyle değil. Yeni zenginlerimiz oldu.
Sonradan görmelerimiz oldu.
"Zulüm dönemiydi" diye anlattığımız 28 Şubat döneminde Türkiye'de
okuyamayanlar hangi ülkelere gitti?
Listede Çin, Rusya, Tacikistan, Kırgızistan yok.
Azıcık para görenin, milyon dolar sınırını aşıp birkaç milyonu
olanın bir ayağı Batı'dadır.
Zihniyeti ne olursa olsun orada bir hesabı vardır.
Ama konuşurken Avrasya der, Çin der, Rusya der, istikbal Doğu'da
der.
Aslında bir liste daha çıkarmak lazım.
Son yıllarda kimler dolar milyoneri kervanına katıldı ve ne yaparak
katıldı.
Sanayicilik mi yaptı, anası ağlayarak, dağ dere koşturarak ticaret
mi yaptı? Ne yaptıysa yaptı kısmını geçip şöyle sorabiliriz:
Bunların bir ayağı nerede?
Bu ülke dışında ikinci bir ülkede banka hesapları varsa, o
ülkelerin içinde Çin, Rusya, Tacikistan, Kırgızistan, Hindistan var
mı?
Oysa onlar da konuşurken, "Yahu nedir Batı Batı.." diyor.
Artık samimiyet bir kriter olmaktan çıktı.
Utanma duygusu da yok.
Olsa şöyle bir soru daha soracağım:
Bir gün şu sebeple bu sebeple bu ülkede kuyruğunuza basılsa,
müebbetle yargılanıyor olsanız, "aşağıdaki ülkelerden birini seç
seni orada yargılayacağız" deseler, listede Şanghay ülkeleri de
olsa, tercih yaparken, "Tabii ki, ikiyüzlü Batı ülkelerini seçmem.
Gözü kapalı Şanghay ülkelerinden birinde yargılanmak isterim" der
misiniz?
Paramı Batı bankalarına yatırırım.
Çocuğumu -imkânım olursa- orada okuturum.
Ama Şanghay ülkelerinde yargılanmak isterim.
Yok yok demezsiniz. Kesinlikle ikiyüzlü Batı'ya kapağı atmak
istersiniz.
Ve hatta, "Seni Filistinli kardeşlerimizin yargılayacağı bir
mahkemeye göndereceğiz" deseler aman ne olur, ben burada kalayım,
dersiniz.
Peki biz niye böyleyiz?
Biz kaçıncı nesilden itibaren bu kadar sahtekâr ve riyakâr
olduk?
Ve niye olduk?
.....