Şark ülkelerinde iki şey çok sevilir;
Emretmek ve teftiş etmek.
Çocuklar farkında olmadan bu iki hayalle büyütülür.. Emretmek ve
teftiş etmek üzere.. Çoğunun sonu da bu anlamda hüsran olur.
Kimin kolundan tutup getirseniz.. Yahut götürseniz, dilediğiniz her
yeri teftişe hazır hâlde bulursunuz. Hiçbiri, "Yahu ben bu işten ne
anlarım?" demez.
Hiçbir şey yapamasa ilkokuldan gelen, askerlikte gelişen
alışkanlıkla masalar düzgün yerleştirilmiş mi ona bakar.
Personelin giyimine, kuşamına bakar.
Temizliğe bakar.. Hele bir de gittiği yerde hoş karşılanırsa..
Herkeste azıcık telaş, panik görürse.. Temizlik tamsa notu da tam
olur.
Gördüğü budur çünkü.
...
İdari işlere bakan bir emekli albay vardı. İlk icraatı otoparkta
her aracın park edeceği yeri belli edecek şekilde beyaz boya ile
çizmek olmuştu.
Düzenden anladığı buydu.
Ayrılan yerlerin üzerinde numaralar vardı. 1, 2, 3.. numaralı
yerlere yöneticiler park ederdi.. Hiyerarşik sıraya göre..
Kalanlara da personel.. İyi emir verilirse her işin otoparktaki
otomobiller gibi düzene gireceğine inanıyordu.
Türkiye'de çok uzun yıllar halkın böyle bir beklentisi oldu.
İyi adamlar gelse.. İyi emirler verse her iş düzene girer.
İyi adamlar gelse.. Çarçur edilen paraları garibanlara da dağıtın
dese.. Fakir kimse kalmaz.
İyi adamlar gelse, hastanelerdeki kötü personele emir verse tedavi
edilemeyen, oradan oraya gönderilen, kapı kapı dolaşan hasta
kalmaz.
İyi adamlar gelse.. İyi emirler verse.. Emekli maaşları bile bir
gecede artar.
İyi emir verenlerin bir de iyi teftiş edenleri olsa.. Memleketin
her köşesi, yine bir Türk tabiridir, "yağ döküp yalayacak hâle
gelir"
Masallardaki gibi..
Emir vermenin, teftiş etmenin bu kadar sevilmesinden daha enteresan
olan bir şey var; hayalinde bir işin ucundan tutmaya talip olan
kimse yok.. Emir vereceği insanları hazır hâlde istiyor. Ortalık
düzelsin de ben de iyi boyacılık yapayım, tamircilik yapayım,
baklava yapayım, inşaat yapayım, temizlik yapayım, öğretmenlik
yapayım, hastabakıcı olayım diyen yok.
Herkesin hayalinde bu işi yapanlar diğerleri..
Yeni nesil işin farkında. Eskiler kadar emir vermeye meraklı
değil.
Ama emirli teftişli masallarla büyütülen nesille yer değiştirmeleri
bayağı zaman alır.
MAJESTELERİNİN PABUCU