Stephen Kinzer, 996-2000 yılları arasında New York Times’in İstanbul Bürosu şefliğini yapmıştı.
Görevden ayrıldıktan sonra zaman zaman ülkemize geldi. Bu gelişlerinin birinde, Ayten Serin’e verdiği mülakatta, Türkiye’nin tam bir refah ülkesi olması için “altın fırsat”ı yakaladığını, bu fırsatı iyi kullanırsak dünya politikalarında önemli bir aktör olabileceğini söylemişti.
Bu fırsatın önündeki engeli ise şöyle izah etmişti:
“Türkiye’nin yönetim mantalitesi korku üzerine kurulu. ‘Herkes bizim düşmanımız’ , ‘herkes bize karşı’ düşünceleri üzerine...
Bu 1920’lerde doğru olabilirdi ama zaman değişti. Türkiye yöneticileri takvime bakmalı, 1920’lerde olmadığımızı görmeliler.
Yeni bir nesil var ve yeni bir dünyadayız. Türkiye’nin bu dünyaya dahil olmaya ihtiyacı var.”
Peki Türkiye bunu başarabilir mi?
Kinzer, “Ne olacağını bilemem, ama ne olması gerektiğini söyleyebilirim” demişti.
O sene 29 Ekim’de ülkenin dört bir yanına astığımız “Cumhuriyeti ve demokrasiyi seviyorum” pankartlarına takılmıştı. “Acaba, ülkenin liderleri bu sloganın gerçekten ne anlattığını kavrayamadılar mı diye düşündüm. Bütün devletlerin varoluş sebebi olan vatandaşlarını mutlu etme isteğinden çok, soyut terimler üzerine kurulu bir ideoloji.” demişti.