Annem gidince babam öksüz gibi kaldı kendi evinde. Etrafında evlatların olması yetmiyordu. Bir gün bana şunu söyleyecekti:
- Oğlum annenizin orada yatağında nefes alıp vermesi önemliymiş.
Birlikteliklerinde tartışma vs olmamış mıydı? Tabii ki olmuştu. Ama işte bugün onsuzdu, yalnızdı ve yüreğinde bir burkuntu vardı. Bir yıl sonra o da gitti sevgili hanımının gittiği dünyaya.
Konya’da Ömer Kuşçu diye değerli bir insan vardı. Bir gün önce rüya görüyor, kısa süre önce vefat eden eşi yanındaki yeri göstererek “Ne zaman geleceksin yanıma?” diyor. Ertesi gece yolculuk başlıyor.
Bizde kadın aslında böyledir.
Onsuz olunamayandır. Onsuz yüreklerin darlığa düştüğü kişidir.