En son Yıldırım - Bahçeli görüşmesi ile Başkanlık meselesinin yoluna girme ihtimali yüzde 90’lara çıktı, denebilir. Bahçeli görüşmeden sonra “Başbakan’ın anayasa ile ilgili görüşlerini müspet ve makul buluyoruz” derken, Başbakan da Trabzon’da halkın önünde “MHP’yle beraber inşallah anayasa yapacağız. Başkanlık sistemini getireceğiz” dedi.
Bu sözler, mutabakatta belli bir merhaleye gelinmiş olmasa söylenmez.
Her ne kadar Bahçeli “Fiili dayatmaya son vermek” gibi eleştirel dozda bir ifade kullanıyorsa da, bu, Anayasa ile ilgili “müsbet ve makul” tanımlamasını ortadan kaldırmıyor. Bahçeli her halükarda, anayasal bir skorunu çözüyor olmanın imajını pekiştirerek ilerlemeyi tercih ediyor. Yani Cumhurbaşkanı’na, iktidara, “Dayatma halindeydiniz, sizi biz rahatlattık” gibi bir mesaj verirken, halka da muhalefette iktidarın projesini destekliyor olmanın mazereti çerçevesinde “Bir anayasal krizi çözdük” demeye getiriyor. Yani Bahçeli, iktidara ikramda bulunuyor, halk nezdinde de sorun çözen adam olma imajını sunuyor.
Başbakan’ın sözleri ise Bahçeli’den aldığı intiba sonucu olmalı ki, çok net.
Bu durumda Bahçeli’nin “Parlamenter düzenden yanayız” sözü ile “Hem Meclis’te hem halk oylamasında aynı yönde hareket edeceğiz” sözleri nasıl telif edilecek? Yani “Başkanlık anayasasındaki uzlaşma”da belli bir mesafe alınmışsa, parlamenter düzenden yana olmak anlamsız hale gelmiyor mu ve o zaman hem Meclis’te hem halk oylamasında “Başkanlık” istikametinde tavır konmuş olmayacak mı?
Belli ki Bahçeli ve MHP, kamuoyunun “Başkanlığa destek verileceği” yönünde bir algıya ulaştığına ve bundan sonra “Parlamenter düzenle başkanlık arasında gidip geliyor” görüntüsünün sakil kaçacağına inanır hale gelmiş durumdadır.
Bir de, anayasal yolla bir başkanlık getirilmediği takdirde bile “fili başkanlığın” hem de “sorumsuzluk statüsü içinde” halk nezdinde yerleşik hale geldiği gibi bir kanaat de Bahçeli’yi daha net kararlara sevk etmiş olmalıdır. Şöyle ki;