28 Şubat'la ilgili El Cezire Türk'ten Semin Gümüşel Güner'e bir mülakat verdim. Dün geniş biçimde yayınlandı. Bugünkü yazımda oradan bir kısmını okuyucularımla paylaşmak istiyordum. Ama Lütfü Oflaz'ın, dünkü Star'da yer alan yazısını okuyunca onu paylaşmayı tercih ettim. Çünkü Oflaz'ın yazısı, 28 Şubat'la ilgili 20 yılın en bilinmeyen alanına ışık tutuyordu.
Dün El Cezire Türk'te, 28 Şubat'la ilgili Cemil Çiçek'in de bir mülakatı yayınlandı. “Henüz bu 20 yılın perde arkası tam yazılamadı, konuşulamadı” diyordu orada. “Özal’ın gözyaşı döktüğü dönemler vardı” diyordu mesela. Cemil Çiçek, son 40 yılın fikir-siyaset adamı olarak çok şeylere tanıktır, El Cezire Türk'teki mülakatı da okunmaya değer.
Oflaz'ın yazısı “Siyaseten intihar eden bir cumhurbaşkanı”nı anlatıyor. 28 Şubat döneminin Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel'i. 28 Şubat'taki çok tartışılan, çok eleştirilen rolü ile ve kendi dilinden.
“İntihar”ifadesini bizzat kendisi kullanmış Demirel'in.
- Dindarlara yapılan zulme karşı çıkmama.
- Kemalist generallerle işbirliği yapma.
- Erbakan'ın iktidardan uzaklaştırılmasına katkı sunma.
- Bütün bunları, muhafazakar kitleden oy almasına, iki kere askeri darbe ile devrilmesine rağmen yapma...
“Bunları sordum evinde”diyor Oflaz ve Demirel'in savunması sadedinde söylediklerini yansıtıyor. Yazının sonunda da “Bunları kendini savunmak, günah çıkartmak için mi söyledi?” sorusunu soruyor, yorumu okuyucuya, kararı tarihe bırakıyor.
Demirel'in sözleri kuşkusuz tartışılabilir. Ama ilginç olduğunda şüphe yok. İsterseniz bir bakalım:
“Rahmetli Adnan Menderes’ten beri bizim siyasi çizgimize oy vermiş dindarları niye karşıma alayım? Siyaseten niye intihar edeyim? Ben akılsız mıyım?”diye söze girmiş Demirel ve “Asker”i şöyle anlatmış: