Keşke her zaman tek yürek olabilsek ülke olarak ama, hiç olmazsa
felaket günlerinde tek yürek olalım.
Felaket geldi.
Kahramanmaraş benim memleketim. Orada başladı, Pazarcık ilçesinde… 7.7 şiddetinde bir sarsılış. Büyük, büyük bir sarsılış. Ardından 6.6 büyüklüğüne kadar ulaşan ve ilk yıkımları daha da yıkan artçı sarsılışlar. Sonra 7. 6 şiddetinde bir deprem daha. Herkes evlerde, uykuda iken başlamış… Maraş’tan taa Diyarbakır’a kadar sarsılan koca bir vatan parçası. 10 il. İlçeler, köyler, mezralar… Erzurum’da, Karadeniz’de hissedilen, Suriye’yi bile yıkan (810 can kaybı) bir sarsılış.
Her yerden çığlıklar yükseliyor. Enkaz altından yardım çığlıkları geliyor. Çok katlılar dahil olmak üzere on binlerce bina yıkılmış durumda. Sözüm ona deprem yönetmeliğine göre yapılmış olması gereken 1999 sonrası inşa edilmiş sitelerde bile yıkım var.
Can kaybı sürekli artıyor; (Bu yazı yayına verildiğinde sayı Bin 121 olarak açıklanmıştı.) Yaralıları saymak bile imkânsız.
Yer yer hastanelerin (2016’da yapılmış Hatay Devlet Hastanesi), devlet kurumlarının, (Hatay’da AFAD binasının bile) yerle bir olduğu bir hercümerci yaşıyor vatanın bir bölgesi…
Bereket tek...