Refah Partisi için açılan kapatma davasının gerekçesinde “yakın tehlike olma” ifadesi vardı.
Yüzde 22 oy aldığı, birinci parti olduğu ve bu özelliği sebebiyle hükümeti kurma görevine hak kazandığı için…
İktidardan düşürüldü, kapatma davası açıldı ve kapatıldı.
Refah yüzde 5’lerde, 10’larda kalsaydı, belki yine de “tehlike” olarak görülürdü ama en azından “yakın tehlike” gerekçesiyle kapatılmak gibi bir durumla karşı karşıya kalınmazdı. Ama ilginç olan şu ki partiler oy artırmak ve iktidar olmak için kurulurlar.
O zamanki mantık “Geldiğinde demokrasiyi kaldırıp şeriatı getirecek olan bir siyasi partiye demokratik ortamda hayat hakkı tanınır mı?” sorusu etrafında şekilleniyordu.
Bu mantık 2008’de, üstelik yüzde 47 ile iktidardayken Ak Parti’ye karşı kullanıldı. “Laiklik karşıtı eylemlerin odağı olmak” suçlamasıyla kapatma davası açıldı ve parti benim ifademle “ipten döndü.” Parti “laiklik karşıtı eylemlerin odağı olmasına odağı idi ama, büyük ihtimal kimi iç pazarlıkların ürünü olarak kapatmak yerine hazine yardımından kesinti ile cezalandırmak”...