İktidar, halkı etkileyen “Derin yoksullaşma endişesi”ni ne kadar hissediyor, bilmiyorum.
Mesela “Asgari ücret 10 bin liraya çıkarılsa ne ki?” gibi bir tepkinin altında ne var? Maaşın daha almadan bittiği düşüncesi nasıl bir panik yaşatıyor insanlara?
Sokaktaki vatandaşın “Gırtlağımıza dayandı geçim zorluğu” sözü neyi anlatıyor?
İstanbul’da taksicilerin, yerli müşterinin çağrısına cevap vermiyor oluşu nasıl bir şey? “Yabancılar için ucuz, yerlinin boğulduğu ülke” görüntüsü iktidar cenahında nasıl görünüyor? Kıyı şehirlerinde nüfus yapısını değiştirecek ölçüde yabancıların mülk alımına sınır getirilmesi nasıl bir ülke haline geldiğimizin göstergesi?
Bilgisayarı eskimiş, bir aylık maaşı ile yenileyemeyen akademisyenin tıkanmasını düşünün.
Öyle sık sık cep telefonu yenileme zamanları çok çok gerilerde kalmış, geçinme kaygısı bütün tutkuların önüne geçmiş durumda.
Seyahat planı yapmak kolay mı? Bir ara uçakla seyahat kolay geliyordu insanlara. Yine bu iktidar döneminde. Şimdi aynı mı? Şimdi kendi aracınızla şehirler arası seyahat bin türlü hesabı gerektirmiyor mu? Otobüsle memleketine gidecek gence yol parası vermek bile geldiğimiz dramatik durumu sergilemiyor mu?
Artık orta gelir grubu bile araç yenileme ümidini kaybetmiş, mevcut aracın masraflarını nasıl karşılayacağından endişe eder durumda. Büyük şehirde kiralara yetişmek maaşlı insanlar için katlanılmaz bir çile.
İktidar adına konuşanlar milyonlarca insana verilmekte olan “sosyal yardımlar”dan söz ediyorlar. Yani ki, milyonlarca ailenin sosyal yardımla geçindiği bir ülke durumuna gelmiş bulunmaktayız. Nasıl bir psikolojidir kapısı sürekli yardım dağıtanlarca çalınan evde çocuk olmak?
Nasıl bir psikolojidir işsiz babanın duygu dünyası, işsiz babaya eş olmak, evlat olmak nasıl bir psikolojidir?