Biz mü’minler korkmayız. İşte Çanakkale geldi, bakın, bıyığı terlememiş çocuklarımızı göndermişiz cepheye, bıçak kemiğe dayanınca.
Milli Mücadele annelerimiz çocuklarının kundağına mermi sarmışlar cephedeki Mehmedine göndermek için.
“Allah bize yeter” demişiz bir kere yüreklerimizle.
Zayıf düşmüşüz, Ayasofya’yı cami olmaktan çıkarmışız, ama içimizde minareleri ile saklı duruyor onun mabed kimliği.
İstanbul ilelebet İslambol olmuştur. Kimse boşuna heveslenmesin.
Biliyoruz, İstanbul İslambol olalıberi bir “Şark meselesi” ukdesi yüreklere çökmüştür. Biliyoruz Kudüs İslam’la buluşalı beri bir yerlerde yürek sancısı başlamıştır.
Rövanş, rövanş, rövanş. Nasıl geri alınır bu sembol kaleler?
Acaba Müslümanlar, özellikle de onun öncü gücü Türkler, gerisin geriye döndürülebilirler mi?