Ateş Sinan Ateş ateşi. Eşinin yüreğinde bir kor, annenin- babanın yüreğinde bir kor.
Adalet istiyorlar.
Öte yanda MHP merkezi sustukça çıkmaza giriyor, konuştukça çıkmaza giriyor.
Semih Yalçın, belli ki yaptığı acayip açıklama ile Ateş ailesinin yüreğindeki koru bir kere daha alevlendirdi.
Orada bir sorun var. MHP işin içinden çıkamıyor. Kim neye nereye kadar katıldı, ya da katılmadı, ortaya çıkarmak için çırpınsanız ya.
O cinayet trafiği nerede başlayıp nerede bitiyor, kimlere nasıl ulaşıyor da, dün Ülkücü çocuklara rehberlik eden bir genç bilim insanının şehadetine sahiplenilmedi? Ne oldu gerçekten?
Devlet Bahçeli’nin Sinan Ateş’i görevden alma sırrı neydi ki, şehadet günlerinin tam ortasında bu sırdan söz edildi?
Bunu merak etmeyecek mi insanlar?
Kıvranılıyor, bu görülüyor, ama Bursa’da şehit ocağında yaşanan acılar o kadar yüksek ki, tüm muğlak açıklamaları boşa düşürüyor.
Ayşe Ateş, her cümlesi ile, hatta o cümlelere yansıyan vakur duruşu ile, Semih Yalçın dahil merkezdeki tüm yapılanmayı hesaba çekiyor.
Bu duruş nasıl gölgelenir ki?
Evet, susmak da çetrefilli, konuşmak da…
MHP başka bir şey yapabilmeliydi.
Ülkücü yola hizmet etmiş bir insan sokak ortasında vurulduğunda, en yüksek sorgulamayı yapabilmeli, katillerin peşine düşebilmeliydi. Bahçeli’nin sesi gürdür. Asıl o zaman çok daha gür çıkmalıydı.
“Evlatlarımı feda etmem” derken, bu Sinan Ateş değilse hangi evladından söz ettiğini daha açık ortaya koymalıydı.
Sonunda mevcut iktidarın ortağıdır. Ağırlığını cinayetin çözülmesi istikametinde koymalı, İçişleri Bakanı’nı herkesten önce göreve çağırmalıydı.
Ama sanki iktidarın diğer ve MHP’nin ikircikli tavrına bakıp suskunlukları paylaşmayı tercih etti. Her gün acayip haberler geliyor cinayet soruşturmasından. Savcı değişiyor, MHP milletvekilinin evinde cinayet sanığı arayan polis bir yerlere gönderiliyor, yakala bırak, yakala bırak…. Zihinler “Bu iş nereye gidecek?” kaygıları içine sürükleniyor.