Bu çağrım Selahattin Demirtaş’a ve onunla birlikte yürüyenlere: Siz önce Diyarbakırlılaşın.
Hatta siz önce Kürtleşin!
Türkiyelileşmek de onun içinde.
Diyarbakırlılaşırsanız İstanbullulaşırsınız.
Diyarbakırlı olsaydınız, mesela Tahir Elçi gibi, gider, kurşun yarası alan Dört Ayaklı Minare’nin yanında “Kıymayın bu minarelere” diye seslenirdiniz.
Diyarbakırlı olsaydınız, kundaklanan, içi cephaneliğe dönüştürülen Kurşunlu Camii için feryat ederdiniz. İçiniz yanardı. Bir iki sözünüz olurdu ağıt babında. Nerdesiniz Sayın Demirtaş? Yok mu iki kelamınız Sur içindeki her sokağı mevzi haline getirip patlamaya hazır bombalarla dolduranlara karşı?
Sizi yargılamak değil niyetim, şimdi, belki bu satırları okuduktan sonra “Evet yaaa, nasıl atladık bu cami kundaklamasını!” diye hayıflanacaksınız. Ama Diyarbakır’da hendek kazmaya, onların içini el yapımı bombalarla doldurmaya isyan etmezseniz, ortaya çıkacak tarih katliamı karşısında da söyleyecek sözünüz olmaz. Ve o zaman Diyarbakır’ın ruhundan koparsınız. Ruhsuz yeni bir Diyarbakır inşasıdır oralarda örgütün peşinden koştuğu. Onun için diyorum “Sen önce Diyarbakırlılaş!” diye...
Biliyorsunuz ki HDP’nin “Türkiyelileşme” yönelişini önemsedim. İçi doldurulabildiği ölçüde olumlu bir yöneliş olacaktı o. Aslında Kürt toplumunun da yürek tınısına uygun bir yönelişti. Evet Kürtler, yüzde 90’lar oranında “Türkiye bütünü” içinde yer almayı tercih ediyorlardı. Türkiye onların da memleketi idi, onlar da Türkiye’nin ruh harmanında yer almışlardı. HDP için ciddi bir toparlanma olacaktı “Türkiyelileşme” hamlesi. İster PKK deyin, ister Türkiye marksist hareket kalıntıları, bu yönelişin içini zehirlediler. Türkiyelileşme teması, Suriye eksenli hesaplarla zehirlendi ve akamete uğradı.