Filistin’de 2005’in sonuna doğru gerçekleştirilen seçimleri Hamas kazanmış ve parlamentoda tek başına hükümet kurmaya yetecek çoğunluğu elde etmişti. Ancak siyonist işgal karşısında bir güç birliği oluşturmak amacıyla Fetih örgütüyle ortak hükümet kurmak istedi. Ama Fetih örgütü İsrail ve ABD’nin tavsiyelerine uyarak Hamas’la işbirliği yapmayı reddetti. İşgal rejimi ve onun arkasında duran küresel emperyalizm, Hamas’ın liderliğindeki bir hükümeti tanımayacakları ve onu sıkıştıracakları dolayısıyla bu hükümetin tutunamayacağı için meydanın yine Fetih örgütüne kalacağı yönünde mesajlar vererek bu örgütün Hamas’la herhangi bir ittifaka girmesini engellemişti.
Bu durum karşısında Hamas tek başına hükümet kurmak zorunda kaldı. Ama bir yandan Filistin Yönetimi Başkanı Mahmud Abbas bir yandan da siyonist işgal rejimi ve arkasındaki küresel emperyalizm Hamas hükümetini sıkıştırdı. Abbas tüm güvenlik organlarını ve bazı önemli kurumları doğrudan başkanlığa bağlayarak hükümetin talimatlarına göre çalışmalarını engelledi. Bu organlar da hiçbir iş yapmamaya başladılar. Bunun üzerine hükümet özellikle güvenlik organlarından silahlarını teslim ederek görevi bırakmalarını istedi ve kendisi ayrı güvenlik organları oluşturdu.
İşte bu olay Filistin’de bölünmeye neden oldu. Abbas, Gazze’den Batı Yaka bölgesine taşınarak Ramallah’ta ayrı bir hükümet kurdu. Hamas’ın hükümeti de sadece Gazze’ye hükmetmeye başladı. İşgal rejimi ve küresel emperyalizm de Ramallah hükümetini resmen tanıyarak Gazze’ye uyguladığı ablukayı daha da şiddetlendirdi.
Sonrasında Hamas bu bölünmenin sona ermesi ve bir uzlaşma hükümeti oluşturulması için değişik zamanlarda girişimlerde bulundu. Arap ülkelerinin ve özellikle de Mısır’ın arabuluculuk etmesini istedi. Fakat sürekli engelleyen, zorluk çıkaran Abbas yönetimi oldu.
En son Mısır’ın arabuluculuğu ile bir uzlaşma hükümeti üzerinde ittifak sağlandı ve Hamas, Gazze’deki hükümeti dağıttığını açıkladı. Ama maalesef Abbas yönetimi yine Gazze’yle ilgili sorumluluklarını yerine getirmedi. Bu sorumluluklarını yerine getirmek için direniş gruplarının tümünün silahlı kanatlarının dağıtılmasını şart koştu. Oysa uzlaşma anlaşmasında böyle bir şart yoktu ve işgal tehdidi karşısında Filistin halkının güvencesini sağlayacak bir ordu oluşturulmadan direniş gruplarının silahlı kanatlarının dağıtılması büyük bir tehlike oluşturuyordu. Böyle bir talep de sadece işgal rejimi hesabına yapılan bir talepti.