Ezidiler, şeytanın aslında asiliğinden değil asaletinden Tanrı’ya itaatsizlik ettiğine inanır.
Yani hainlik ve isyankarlığından zannedilir ama şeytan, başkasına itaati Tanrı’ya sadakatinden reddetti.
O halde yanlışlıkla Tanrı’dan bilinmesin diye dünyadaki kötülükleri üstlenmesi de şeytanın fedakarlığından sayılıyor.
Eski inanışların hepsinin boğuştuğu bir ikilemdir bu. İyilik tanrıdandır, fakat kötülüğü yaratan kim?
Mecusi inancı, zamanla ikilikte buldu çözümü. ‘Bir iyilik tanrısı, bir de kötülük tanrısı var, sonunda iyilik tanrısı ve ona inananlar galip gelecek’ diyerek çıktılar işin içinden.
Tek tanrılı semavi dinlerde de ulema buna kafa yordu.