Mezuniyet töreninde 10. Yıl Marşı okuyan ilahiyatçılar, iktidara bir şey demeye çalışıyor.
İttihat nefretinin, muhafazakar kesimde Abdülhamid sevgisi olarak ortaya çıkmasına benzer bir reaksiyon.
Abdülhamidçilik, onu deviren İttihat yönetimine tepki olarak doğmuştu. Yoksa döneminde popüler bir padişah değildi.
Bugün vatan, millet, hürriyet fikrini aşıladıkları için minnetle andığımız Namık Kemal, Mehmet Akif gibi kim varsa, Abdülhamid'e karşıydı. Hain diye sürülmüş, hapis görmüşlerdi.
Sonra ortaya çıkan Abdülhamidçilik, en simgesel mağdurlarını bile Abdülhamid'le barıştırmaya kalkıştı.
Mehmet Akif şöyle pişman oldu, rahmetli hünkardan af dileyip onu böyle arar oldu diye hala barıştırmaya uğraşıyorlar.
Milli şairimiz, Abdülhamid'i yerden yere vuran şiirlerini, Cumhuriyet döneminde Safahat'tan çıkardı sanırsınız. Yanıldığını, yanlış yaptığını düşünse tutar mıydı kitabında?
Slogan düzeyinde, bilgiye dayanmayan, sığ bir yüceltme bu.
Abdülhamid'in tarihsel rolüyle, mirasıyla ilgisi yok, o kısmıyla ilgilenen de yok. Bayraklaştırılan portresinin, gerçeklere uyması şart değil.
Tahttan indirildiğiyle kalmadı da sanki idam edildi zannedilebilmesi, iki Türkiye kadar toprağı başkası kaybederken Abdülmahid bir karış bile vermedi diye bilinebilmesi bundan.
Devrinde Osmanlı'nın faize batıp tefecilerin eline düşmediğine, Düyun-u Umumiye'yi kurarak Osmanlı maliyesini Avrupa komiserlerine teslim edenin başkası olduğuna, Abdülhamid'den sonra gelenlerin alacaklı ülkelere vergi toplama yetkisi verip ekonomik bağımsızlığımızı bitirdiğine kim inanırdı aksi halde!