Alın İngiltere seyahatini. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın sonuçtan memnuniyetsizliğine bir bakın, bir de sinekten yağ çıkarmaya kalkan köftehorların şişirmelerine...
Milletvekili iftarında ne anlattı Erdoğan: “Herkesin gözü şunda, 24 Haziran’da ne çıkacak, Türkiye’de ne olur? Hala aynen o Gezici kafa birilerinde var...”
‘Finans piyasalarının gerçekleriyle kavga eder, ekonomik realiteye savaş açarsınız kazanamazsınız, Erdoğan’ın çekmek istediği yatırımcıların iştahı onu dinledikten sonra kesildi’ diyen Financial Times gazetesinin yorumlarını doğruluyor bu şikayet.
Reuters ajansının, Erdoğan’la görüştükten sonra yatırımcılar şok yaşadı, neye uğradıklarını şaşırdılar şeklinde yansıttığı havayı teyit ediyor bu hayal kırıklığı.
İngiliz sermayesini ekonomimizin parlak geleceğine ikna ve güvendirme toplantıları, iki taraf açısından da verimli geçmemiş.
Oysa işgüzarlar, başarısını nasıl satıyordu iç piyasaya? Güya İngilizler, tarihte hiç olmadığı kadar kritik bir zamanda hızır gibi imdatlarına yetiştiği için minnetlerini saklamıyorlardı. “AB’den çıkma sürecinde zor durumdaydık, iyi ki geldin kurtarıcı Erdoğan” diyorlardı...
Bu kadar üfürme, nefes kuvvetinden önce güçlü bir pişkinlik ve kendini kandırma kabiliyeti gerektirir. Bunlardaki gözle görülenin tersine inandırma azmine, gerçeği kafalarındaki melek ve şeytan tarifine uydurma ısrarına şapka çıkarılmaz mı?
***
Alın size, bir tarikata bağlı dernek ve vakıfların seçimlerde Erdoğan’ı ve Cumhur İttifakı’nı destekleme ilanı. Bakın gayretkeşlerin elinde nasıl tersyüz ediliyor yanlış diye bildiğimiz her şey...
Gazetelere tam sayfa ilan vererek, bütün tarikatçılar adına toplu oy açıklaması yapıyorlar. Hangi hak ve temsil yetkisiyle denmiyor bile...
E hani oy kullanmak hür bireylere ait bir tercihti? Hani ne babası çocuğuna, ne köy ağası marabasına, ne şeyhi müridine baskı yapabilirdi? Zorlamak suçtu, yönlendirmek yasaktı. Herkes iradesini özgürce ortaya koyabilsin diye göstermeden atılıyordu oy. Kimse oyunu açıklamaya zorlanamayacağı için kapalı kabinler kuruluyordu hani?
FETÖ’yle mücadelenin esası, aklını kimseye kiraya vermemek, bireysel iradeni başkasının cebine koymamak değil miydi? Kerameti kendinden menkul din bezirganlarının peşinden, sürüye katılıp gitmeyin diye uyarılmıyor muydu vatandaş?