Eskisi kadar yerinde değil, kuvvetinde azalma mı var diyorsunuz?
Yanılıyorsunuz, sorun Erdoğan’ın evde, işte, kahvede kendini konuşturma becerisinde değil.
Sorun, Erdoğan’ı serbestçe konuşmanın güçleştirilmiş, açık sözlü tartışmanın zorlaştırılmış olmasında.
Gündemi tayin etme gücü, tek yönlü taraftar propagandasından çok karşıtların yaygarasına dayanır.
Konuştuğunuzda toz kaldırıp kaldıramamanız, reaksiyon fırtınaları kopartıp kopartamadığınıza bakar. Karşı rüzgar estirme imkanınızla ilgilidir.
Karşı rüzgar, korkudan başını çıkaramayacak hale gelmiş, esmeyi göze alamıyor ya da esecek mecra bulamıyorsa... Toz, başkaldıramayacak kadar sinmiş, kalkması riskli ya da meydan müsait değilse... Nasıl olacak da tozu dumana katacak, diğerlerini bastırarak gündemi hep siz oluşturacaksınız?
Gündem tek başına değil, ancak diğerlerinin katılımıyla belirlenebiliyor. Diğer seslerin kısıldığı, susturulduğu ya da medyada duyurulmadığı biçimine dayatma deniyor, gündem dayatma. Tutanı yok onun da.
Gazete ve ekranlara getirilen kısıtlar, fiili yasaklar, serbest tartışmaya konan engeller, baskı ve sansür pratikleri en çok iktidardakilere zarar verir. Gündem tayin güçlerini kırarak...
Yılmaz Özdil’in son sansasyon başarısını ele alalım.