Şu meşhur ‘mutlu azınlık’ artık eskisi kadar mutlu hissetmiyor kendini, bir dokunan bin ah işitiyor. Necip Fazıl’ın ‘öz yurdunda garip, öz vatanında parya’ dediği dışlanmışlık psikolojisi, bir kara bulut gibi onların üstünde dolaşıyor, onların ensesini karartıyor şimdi. Fakat eskisi gibi mutlu olmasalar da rakamlar, hatırı sayılır paranın hala onlarda olduğunu söylüyor. Mutsuz olabilirler ama ‘zengin azınlık’ statüsünü ellerinde tutmaya devam ediyorlar. ‘MUTSUZUM AMA PARA BENDE’ Adetimi bozmadım, bu yıl da ‘en zenginler’ listesine bakıp AK Parti devrinin ‘yandaş’ zenginlerini aradım. Kasım 2016’dan farklı bir tablo değil gördüğüm. Ekonomist dergisi ‘en zengin ilk 100’ listesini yine açıkladı, öncekinin neredeyse aynısı. Değişen bir şey yok, mal da mülk de aynı ellerde dönüp duruyor. Servetini gizleyen kayıtdışı iktidar zenginleri türemiş olabilir, bir şey diyemem. Ama kayıtlılar arasında tepeden paraşütle inen yeniyetme zengin görünmüyor.