Otokratların en iyi yetişmişi, en dolusu, en ciddisi, en dünyayı tanıyanı, en palyaçolaşmayacak olanı, en gerçekçisi, en zekisi ve çeviği, en satranç ustası, en strateji dehası, en güç göstericisi, en iş biliri, en sözüne güveniliri, en devlet adamı, en birinci sınıfı, en rol modeliydi.
Rusya’yı yeniden ayağa kaldıran, tuttuğunu koparan, yaman, güçlü liderdi.
Ukrayna’ya saldırı çılgınlığına kadar....
Yönetme becerisi daha önce sınanmamış, devlet işleriyle yeni tanışan, liderliği ciddiye bile alınmayan, şovmenlik kariyeri sebebiyle küçümsenen, cılız ve çelimsiz, yeniyetme bir komedyen karşısında madara oldu.
Kendisininkinden başka ses istemeyen Putin tipi otoriter başkanlık inişe geçerken, devlet dairelerinden kendi resimlerini kaldırtan Zelenski tarzı liderlik hızla yükseliyor.
Çizilen, sadece Putin’in karizması değil. Ülkesini büyüten büyük lider kültünün de büyüsü, fiyakası bozuldu.
Demir yumruklu otokratik tek adam modelinin de yenilgisi ve iflası bu.
Güçlü Putin; Rusya’nın zayıflığına, yumuşak karnına dönüştü.
Gem vurulamayan emperyal kibir ve ihtirasların, büyüklük ve görkem arayışının; başta gururunu okşadığı bir milleti, sonu belirsiz maceralara nasıl sürüklediğini yaşatarak gösterdi.
Anlı şanlı Putin, baltayı taşa vurdu. Dengi olarak görmediği “dünkü çocuk” Zelenski’den, çetin ceviz bir ulusal direniş kahramanı çıkardı.
Tek adamlığın popülaritesi sönerken ortak aklın yıldızı, yeniden parlamaya başlıyor.
Putin’in, korku ve dehşet saçarak karşısında birleştirdiği dünya, hayranlıkla Zelenski’yi izliyor.