Sınavda yanlış cevap ver bütünlemeye kal, bütünlemede aynı yanlışı tekrarla, uyarıldığın halde yanlışını düzeltme, niye diye sorulduğunda 'ne var ki' de, geçmiş doğrularına saydırmaya çalış, son şansını da yakarken 'etme eyleme' diyenlere sınavdan sonra düzeltmeyi vaat et, sınav kağıdını verdikten sonra gerekirse hocadan özür dileyip kağıdını düzelttirebileceğini söyle, karne pazarlığıyla sınıf geçmek için torpil iste, hatta önden affa uğrayıp yıldızlı pekiyi almayı bekle. . . Uyuyor mu sınav denen şeyin mantığına? Yahut şuradan baķın. . . Yaşadığın fani hayatın bir sınamadan ibaret olduğuna iman et ama imtihan dünyası demeden de gününü gün et, sevaba günahı kat, yanlışı doğruyu ayırma, şeytana uy, har vurup harman savur, hesap gününü hatırlattıklarında da şöyle karşılık ver: Hele şu dünya nimetleriyle sınanmalar bir bitsin, tövbe kapısı kapansın, kabir azabını atlatıp cehennem alevlerinin üstündeki Sırat Köprüsü'nü de geçtikten hemen sonra, cennete adım atar atmaz tövbe istiğfar etsem, geçmiş hatalarımdan dolayı bağışlanmak istesem, bir daha işlemeyeceğime yeminbillah söz versem günahlarımdan arınıp kurtuluşa eremez miyim, bittikten sonra duyulan pişmanlıkla felaha kavuşsam olmaz mı bu el? Nihat Hatipoğlu'na en saçma fetvayı soranların bile aklından geçmedi böyle bir pazarlığa kalkışmak. Geçse, saç baş yoldurtan şovlarda bunu soran bir aklıevvel de çıkardı muhakkak. İşte demokraside de seçim zamanı okuldaki sınav gününe, dindeki dünya imtihanına benzer. Çilekeş dervişler için hayatın zorluklarıyla sınanmak neyse, vatandaşın parasıyla vatandaşın hizmetini görmeye talip adaylar için sandıkla sınanmak da odur.