Cumhurbaşkanı Erdoğan, Kültür Sanat Büyük Ödülleri töreninde çıtayı koydu; Türkiye’nin yeni Mehmet Akifler, Nazım Hikmetler, Necip Fazıllar, Kemal Tahirler çıkarmaya ihtiyacı var.
Anlıyoruz ki ekmek, su kadar şiddetli bir ihtiyaç hem de. Suyunu çektiğine, o toprağın kuruduğuna, çoraklaşmaya yüz tuttuğuna vurgu yapılıyor konuşmada.
Anılanlarla da sınırlı değil nesli tükeneyazanlar listesi. Örnek isimlerden birkaçını sıraladı Cumhurbaşkanı, uzatmak mümkün.
Namık Kemaller, Refik Halid Karaylar, Süleyman Nazifler, Halide Edipler gibi yerli düşünce hayatımızın ne burçları, milli edebiyatımızın ne kutup yıldızları var daha.
Sorun şu ki, Cumhurbaşkanı’nın tam isabetle tespit ettiği üzere kültür ve sanat, tabiatı gereği özgür ve sivil bir üretkenlik alanıdır.
Özgürlük ve sivillik şartları sağlanmadan, sert iklim ılımanlaştırılmadan kültür ve sanatta gelişme, sıçrama, verimlilik beklenebilir mi?